Piraten vs. Ping-Pong: 0-1
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Wytske en Mark
20 December 2009 | Djibouti, Djibouti
Op dit moment varen we de haven van Djibouti uit en gaan op weg naar Saoedi Arabië. Vanaf Oman naar Djibouti zijn we door de beruchte piratenzone gevaren alwaar Somalische piraten regelmatig schepen aanvallen en kapen. Er is een grote coalitie van marineschepen die patrouilleert langs een specifieke lijn die veilig zou moeten zijn. Resultaat is dat piraten er nog steeds schepen aanvallen, alleen minder vaak. Gedurende onze 1,5 dag varen hebben we geen marineschip gezien. Wel veel schepen die relatief dicht langs elkaar voeren en natuurlijk een Chinees die dat tegen de officiële richting deed.
Nadat we Oman verlaten hadden werden we allemaal op de brug geroepen om een veiligheidsbriefing te ondergaan. De kapitein gaf aan dat we niet onder de 20 knopen zouden varen (normaliter is dat 18) en ‘s nachts tegen de 22 zouden varen. Hiermee blijven we piraten voor. Daarnaast zouden er mensen met nachtkijkers op wacht staan buiten, aan iedere kant van de brug, die bij het geringste geluid de zoeklichten zouden aanzetten. Een paar dekken lager lagen de brandspuiten uitgerold. Bij iedere spuit was er een bemanningslid die enterende piraten van hun touw zouden moeten afschieten. Vervolgens werd ons de ‘veilige plek’ op het schip getoond waar iedereen heen moest als er een aanval zou plaatsvinden. Diep onderin het schip werden we langs de enorme, stampende scheepsmotor geleid naar een grote deur die uitkwam in een lange smalle gang. Vervolgens via meer gangetjes en allerlei trappetjes kwamen we op de bodem van het schip uit vlak bij het enorme roer. Dit was de plek waar we heen moesten als we geschreeuw of schoten hoorden. Dit was ook de plek waar we ‘veilig’ zouden zijn voor raketaanvallen. “Raketaanvallen?” vroegen we. “Ja, piraten zijn niet alleen bewapend met grote machinegeweren, maar ook met bazooka’s en raketwerpers.” “Niet met een kromzwaard, papegaai en een haak?” “Neen, en wees geen Rambo, geen heldhaftigheid als de piraten er toch in slagen ons te kapen….” Boven het gestamp van de motor knikten we ‘OK’.
Die avond, op het moment dat we de gevarenzone net binnengevaren waren, ging meteen het alarm af. Rode lampen knipperden, de sirene gilde en wij waren een beetje in paniek. “Shit, wat nu?” Ik ging buiten kijken en zag niets dan sterren en zwarte zee. “Ik zie niks.” We hoorden geen schoten en beneden bleef de kok rustig afwassen. We besloten de film maar af te kijken en hoopten dat er niet een woeste Somaliër binnen zou vallen voordat deze afgelopen was. Toen we naar bed gingen oefende ik mijn Rambo-immitatie voor de spiegel en toen ik zag dat die waardeloos was, wist ik dat we aan mij niet veel gingen hebben.
In de nacht bleef het stil en de volgende dag was de zee verlaten. Op de brug was de officier van de wacht wel meer bezig met schepen om ons heen. Ieder schip kan geidentificeerd worden door middel van hun transponder en de officier checkte of het schip dat naar ons toevaarde een normaal schip was, een marineschip of toch een piratenboot. Verder was het rustig en erg warm, dik 30 graden en weinig wind. Wel zagen we een grote groep dolfijnen rond de boot stuiteren. Geen piraat te zien. We gingen weer ping-pongen en ik verloor bruut.
De volgende nacht is het ook stil (op een gillend alarm, net nadat ik in bed stapte, na) en tegen 1 uur ‘s nachts varen we de haven van Djibouti binnen. Hier komt een nieuwe passagier aan boord en zojuist heeft de 1e officier zich bij ons beklaagd over haar omdat ze om 3 uur ‘s nachts allemaal eisen met betrekking tot het eten had.
Vanochtend bekeek ik Djibouti Stad vanaf de brug en zag witte moskees, kleine huizen en een enorm voetbalstadium. Verder zag ik zand en bergen terwijl op de kade de containers geladen en gelost worden. De mensen van het land zijn weer veranderd. Na de Chinezen, Indiërs en Arabieren zijn het nu Afrikanen. De tijdszone verandert ook continu en we zitten op nog maar 2 uur van Nederland, terwijl Hong Kong al 5 uur op ons voorloopt. Nederland, we komen er aan!
Maar eerst Jeddah, Saoedi Arabië. Alvorens we daar over twee dagen aankomen, moeten we onze alcohol (en porno!) inleveren, want daar houden ze (officieel) niet van. Bemanningsleden hebben ons al aangeboden te helpen met het opmaken van de alcohol, maar we gaan ons Cloeck en Moedigh weren en proberen dit eerst natuurlijk zelf. Wat we met onze porno moeten weten we nog niet. Misschien werpen we het op de kade aldaar, alhoewel we daar eigenlijk een bijbel voor hebben meegenomen.
Tot zover, Uw Man op Zee.
Nadat we Oman verlaten hadden werden we allemaal op de brug geroepen om een veiligheidsbriefing te ondergaan. De kapitein gaf aan dat we niet onder de 20 knopen zouden varen (normaliter is dat 18) en ‘s nachts tegen de 22 zouden varen. Hiermee blijven we piraten voor. Daarnaast zouden er mensen met nachtkijkers op wacht staan buiten, aan iedere kant van de brug, die bij het geringste geluid de zoeklichten zouden aanzetten. Een paar dekken lager lagen de brandspuiten uitgerold. Bij iedere spuit was er een bemanningslid die enterende piraten van hun touw zouden moeten afschieten. Vervolgens werd ons de ‘veilige plek’ op het schip getoond waar iedereen heen moest als er een aanval zou plaatsvinden. Diep onderin het schip werden we langs de enorme, stampende scheepsmotor geleid naar een grote deur die uitkwam in een lange smalle gang. Vervolgens via meer gangetjes en allerlei trappetjes kwamen we op de bodem van het schip uit vlak bij het enorme roer. Dit was de plek waar we heen moesten als we geschreeuw of schoten hoorden. Dit was ook de plek waar we ‘veilig’ zouden zijn voor raketaanvallen. “Raketaanvallen?” vroegen we. “Ja, piraten zijn niet alleen bewapend met grote machinegeweren, maar ook met bazooka’s en raketwerpers.” “Niet met een kromzwaard, papegaai en een haak?” “Neen, en wees geen Rambo, geen heldhaftigheid als de piraten er toch in slagen ons te kapen….” Boven het gestamp van de motor knikten we ‘OK’.
Die avond, op het moment dat we de gevarenzone net binnengevaren waren, ging meteen het alarm af. Rode lampen knipperden, de sirene gilde en wij waren een beetje in paniek. “Shit, wat nu?” Ik ging buiten kijken en zag niets dan sterren en zwarte zee. “Ik zie niks.” We hoorden geen schoten en beneden bleef de kok rustig afwassen. We besloten de film maar af te kijken en hoopten dat er niet een woeste Somaliër binnen zou vallen voordat deze afgelopen was. Toen we naar bed gingen oefende ik mijn Rambo-immitatie voor de spiegel en toen ik zag dat die waardeloos was, wist ik dat we aan mij niet veel gingen hebben.
In de nacht bleef het stil en de volgende dag was de zee verlaten. Op de brug was de officier van de wacht wel meer bezig met schepen om ons heen. Ieder schip kan geidentificeerd worden door middel van hun transponder en de officier checkte of het schip dat naar ons toevaarde een normaal schip was, een marineschip of toch een piratenboot. Verder was het rustig en erg warm, dik 30 graden en weinig wind. Wel zagen we een grote groep dolfijnen rond de boot stuiteren. Geen piraat te zien. We gingen weer ping-pongen en ik verloor bruut.
De volgende nacht is het ook stil (op een gillend alarm, net nadat ik in bed stapte, na) en tegen 1 uur ‘s nachts varen we de haven van Djibouti binnen. Hier komt een nieuwe passagier aan boord en zojuist heeft de 1e officier zich bij ons beklaagd over haar omdat ze om 3 uur ‘s nachts allemaal eisen met betrekking tot het eten had.
Vanochtend bekeek ik Djibouti Stad vanaf de brug en zag witte moskees, kleine huizen en een enorm voetbalstadium. Verder zag ik zand en bergen terwijl op de kade de containers geladen en gelost worden. De mensen van het land zijn weer veranderd. Na de Chinezen, Indiërs en Arabieren zijn het nu Afrikanen. De tijdszone verandert ook continu en we zitten op nog maar 2 uur van Nederland, terwijl Hong Kong al 5 uur op ons voorloopt. Nederland, we komen er aan!
Maar eerst Jeddah, Saoedi Arabië. Alvorens we daar over twee dagen aankomen, moeten we onze alcohol (en porno!) inleveren, want daar houden ze (officieel) niet van. Bemanningsleden hebben ons al aangeboden te helpen met het opmaken van de alcohol, maar we gaan ons Cloeck en Moedigh weren en proberen dit eerst natuurlijk zelf. Wat we met onze porno moeten weten we nog niet. Misschien werpen we het op de kade aldaar, alhoewel we daar eigenlijk een bijbel voor hebben meegenomen.
Tot zover, Uw Man op Zee.
-
20 December 2009 - 09:50
Wytske En Mark :
Ma en ik zijn blij dat jullie door de piratenzone heen zijn. Toch wel spannend om meegemnaakt te hebben! -
20 December 2009 - 10:09
Sanne:
Wat een bloedstollende toestanden!!! Gelukkig is de schuilkelder jullie bespaard gebleven en hebben jullie alleen wat voorpret gehad.Brrrr... -
20 December 2009 - 10:13
Moeders:
wederom een hilarisch verslag.
Uiteraard zijn we opgelucht dat het grote gevaar geweken is.
Nog even volhouden, tot spoedig! -
20 December 2009 - 10:28
Tineke Stuifbergen:
Gelukkig weer goed afgelopen; wat een verhaal. Lourens en ik wensen jullie fijne kerstdagen in een ver buitenland, midden op zee.Morgen trouwt Daan in de Hollandse vrieskou,wel mooi dat winterse landschap.
Een behouden vaart! -
20 December 2009 - 14:38
Jos V.:
Ha!Ha! Ik zie het helemaal voor me.
Hier in Nederland sneeuwt het als een gek, zijn alle eredivisieduels afgelast, maar heeft Feyenoord gisteren wel gewonnen (met 1-0 of zo, maar toch). -
21 December 2009 - 14:32
Vincent:
Goed verhaal weer, lekker overdreven en (mbt Rambo) goed eigen kennis! Gelukkig maar dat die enge piraten niet langs (zij?) gekomen zijn
Haha... na de kou van de afgelopen 1,5 week (rond de 12 graden) stijgt het kwik met Kerst tot rond de 22 graden... echt kerstgevoel... oh nee!
-
21 December 2009 - 14:33
Vincent:
btw lijkt er op dat jullie helemaal niet van die schuit gekomen zijn in Djibouti... Was al die hassle mbt tot de paspoorten wel zo nodig!? -
21 December 2009 - 21:31
Els En Henny:
We genieten van jullie reisverslagen. Ook toevallig; in Djibouti ben ik ook geweest op de terugweg vanuit Nieuw-Guinea. Prettige feestdagen gewenst en tot ziens. Blijf allert. -
21 December 2009 - 22:40
Hed:
Briljant avontuur, dit lijkt toch wel op Peter Stuifzand, helemaal zo met de woestijn in aantocht.NJOY the HEAT, here is fucking freaking cold. hoewel we in het westen mazzel hebben met 'maar' -3, mijn vriendin in het oosten had het over-15!!!! Dus hop met die geit, beetje doorvaren dan verandert niet alleen het tijdklokje maar ook het thermometertje...........
Tot snel!! GEZELLIG, eindelijk weer mensen in de buurt die kind of the same life style hebben, if u know what I mean. Behouden vaart en ik lees het weer. lfs
hed
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
