Vlekken in het tapijt

Een van de leuke dingen van een online reisverslag bijhouden, is dat je op de meest obscure plekken komt. Het vorige verslag heeft Mark zitten typen in een Western-achtig, stoffig cafeetje in the middle of nowhere, waar wij waren gestrand samen met twee Franse backpackers die we al eerder hadden ontmoet in The Tiger Leaping Gorge (of, zoals wij hem voortaan zouden willen noemen: The Leaping Tiger Gorge. Overigens sprong die tijger helemaal niet in een keer over de gorge! Hij gebruikte mooi een grote steen in het midden van de stroom). En nu zit ik in een donker hol in een plaatsje dat zo klein is, dat 'waarbenjij.nu' of de google map het niet kent.

Bedankt allemaal voor de beterschapwensen. Het gaat een stuk beter, alhoewel we (allebei dus) nog wel verkouden zijn. En Pieter, we hebben nog even overwogen om naar die beroemde dokter in Lijiang te gaan, maar omdat we alsmaar geen enthousiast verslag van jou over het effect van zijn middelen hebben gekregen, hebben we het even overgeslagen. In ieder geval zal het jou en Karin niet verrassen dat ik natuurlijk wel NESTOSYL bij me heb om mijn arme, schrale neus te verzorgen. ;-)

Overigens wil ik nog even benadrukken dat Lijiang echt een leuk stadje is. Ontzettend toeristisch, maar ook heel sfeervol en ouderwets 'gezellig'. Je kan er leuk ronddwalen. We zijn blij dat we daar een paar dagen rustig aan hebben gedaan, want we weten nu: achterin een auto zitten is topsport!

Tot gisteren, toen we eindigden in een hot spring hotel (lekker opwarmen na een enorm koude nacht), hadden we het geluk prachtige asfaltwegen te treffen. Maar vandaag hebben we 250 KM overbrugd op 'dirt road'. We zijn er nogal gebroken van. Onderweg wel veel moois gezien. Enorme bergketens, valleien met dorpjes en stromen, hoogvlakten vol yaks. Alles is gelig gekleurd. Ook de auto inmiddels, van het stof.

Nu ga ik nog speciaal voor Monique iets vies schrijven! De hotels zijn VIES! Echt te goor voor woorden. Overal vlekken in het tapijt, haren, beesten, standaard zo'n Chinees (= ieniemienie) wc-rolletje, een stinkend hurktoilet en altijd vind je wel ergens minstens 1 peuk op je kamer. Natuurlijk helpt het niet dat er in China bijna overal gerookt mag worden (er wordt trouwens ook gerookt waar het niet 'mag' ) zodat de lakens en dekens ook altijd meuren. En nu ik toch op dreef ben! Het is dan wel niet vies maar wel irritant: meestal doet vanalles het niet: de waterkoker, de lichten, het warm water (grrrr), etc. Let wel, we zitten standaard in het beste hotel van de stad. :-) Maar we zijn goed voorbereid met zeep, wc-rollen, slippers en zelfs een lakenzak.

Maar het drukt de pret niet. Waar ik normaal niet van een hotelkamer af te branden ben, dumpen we hier elke middag snel onze tas om de omgeving te verkennen en een restaurantje uit te zoeken. Dat ook vies is. Maar het eten is lekker, dat is het belangrijkste.

Kale Shoo!

Wytske