Op de foto met...

Met mijn kale hoofd trek ik veel bekijks. We moesten al vaak met zijn tweeen en veel Indiers op de foto, maar gisteren, bij de Taj Mahal, moest ik met wel heel veel mensen op de foto. En als er eentje komt, komen ze allemaal. Soms moesten we gewoon even wegrennen terwijl we door met fototoestellen zwaaienden mensen achtervolgd werden

Maar eerst: onze tweede treinreis in India. We hadden dit keer kaartjes vooruit geboekt zodat we niet op krappe bankjes tussen allerlei Indiers zaten. We hadden de op een na beste klasse geboekt voor de reis van 13 uur van Varanasi naar Agra. Nadat we net geen 30 euro hadden afgerekend (en voor 0,60 waren opgelicht) moesten we eerst nog een dik uur wachten omdat de trein vertraging had. Dat wachten deden we natuurlijk niet op de grond zoals de 'locals', maar in de foreign ticket office (waar een bord hing dat je er niet mocht wachten).
Uiteindelijk was de trein 1,5 uur te laat en konden we instappen in een wagon die niet heel verschilde met de trein van de eerste reis. Verschil was dat er gordijnen hingen, de bedden iets zachter waren en er geen 10 mensen op onze plek zaten. Met ons waren nog twee Fransen die vers uit Parijs eerst een dag in Varanasi hadden doorgebracht (zij was nog steeds in culture-shock) en die het een beetje eng vonden. Ze wilden in onze coupe slapen, maar de conducteur was zowaar niet omkoopbaar en dat was belachelijk natuurlijk.
De trein zag er schoon uit, maar dat kwam grotendeels door de flinke hoeveelheid muizen die er rondrenden. Wytske besloot zich dan ook in te snoeren in een slaapzak, terwijl ik kloek en moedig gewoon zo op bed ging liggen, hetgeen resulteerde in een muis die vrolijk over mij heen wandelde, veel gevloek van mijn kant (en waarschijnlijk ook van die muis, want die was snel weg) en het uitpakken van mijn slaapzakje.
Om 00:30 kwamen we bij een groot station en stormden er 6 mensen bij ons de coupe in. Alle lichten werden aangegooid en het was een drukte van je welste. Geen moment keken ze naar ons om of zeiden iets in de trant van: "sorry, het is midden in de nacht, maar we moeten even ons bed opmaken en het wereldrecord 'Indiers in een kleine treincoupe' verbeteren".
Gelukkig ging de trein snel verder en verdwenen de meesten. Twee bleven er over en die gingen bijna meteen slapen.
De volgende ochtend, bij aankomst in Agra, trakteerden wij de mensen op lichten en nodigden we de Fransen uit om bij ons te komen praten. Want zo werkt dat uiteindelijk.
De binnenkomst in Agra was ook erg bijzonder. Uiteraard was er de enorme vuilnisbelt, maar dit keer werden we ook getrakteerd op honderden poepende Indiers die ongeneerd vlak naast de trein, veelal op een rij, hun behoefte aan hun doen waren. Gezellig.
Buiten het station stond een vriendelijke meneer van het Oberoi hotel Amarvillas en hij bracht ons naar een oase van luxe en rust. Vergeten waren de mensen en muizen in de coupe. Om 8:30 konden we meteen onze, op de Taj Mahal uitkijkende, kamer in en lekker douchen. Niet lang daarna stond een gids voor ons klaar om de sites van Agra te bezoeken. Eerste stop: de Taj Mahal. Ik kan lange teksten er over schrijven, maar dat heeft geen zin. Het is onbeschrijfelijk mooi en zelfs foto's doen dit gebouw geen eer aan (uiteraard hebben we er toch twee geplaatst). Hier moesten we dus veel op de foto. Andere bezoekjes betroffen o.a. het Agra Fort welke ook zeer de moeite waard was.

De volgende dag gingen we op weg met een nieuwe gids. Deze was ons in Nepal aanbevolen door een Frans/Duits koppel die we in Chitwan Park hadden ontmoet.
Met een originele Indiase Ambassador auto (typisch Indiaas autootje) gingen we op weg langs Fatehpur Sikri (prachtig oud fort en indrukwekkende moskee) en door naar Jaipur in Rajastan alwaar we nu in een prachtig hotelletje (in stijl van oud paleis) zijn aanbeland.
Morgen de stad in.

De mensen zijn nog steeds vriendelijk en we zijn vandaag (volgens mij) niet eens opgelicht!

Tot zover, Uw Man in Jaipur