Hoogtepunten, dieptepunten
Door: Wytske
Blijf op de hoogte en volg Wytske en Mark
22 November 2009 | Nederland, Amsterdam
Eigenlijk is het Marks beurt om te schrijven, maar hij is zo druk met dingen in Nepal googlen en boeken dat ik de eervolle taak op me neem om ons laatste verslag vanuit Tibet te schrijven.
Na een paar heerlijke dagen in Lhasa (we hadden ons yak-thee debuut! Ik vond het lekker, het is een vettig soepje, Mark vond het vies) vertrokken we richting de Nepalese grens. Onderweg bezochten we natuurlijk de nodige kloosters en het moet gezegd: ze blijven indrukwekkend. De omgeving veranderde langzaam, werd steeds onherbergzamer, bruiner, tot we Mount Everest zagen liggen! Eigenlijk leek hij trouwens helemaal niet zo hoog, omdat we zelf natuurlijk al op zo'n 4000 meter hoogte zaten en omdat de bergen eromheen ook gigantisch zijn.
Onze gids stelde, op een dag dat we niet zo ver hoefde te rijden, voor om de rit van de volgende dag ook te doen. Dan konden we twee nachten op 1 plek blijven en bovendien hoefden we dan minder ver te rijden voor het bezoek aan Everest Base Camp. Prima natuurlijk. Voorzichtig formuleerde hij het nadeel van het alternatieve plan: een extra nacht op 'slechts' 80 km van Everest Base Camp en "hotel there is a little bit worse...". Wij waren niet bang want we dachten ervaren te zijn op het gebied van slechte hotels. Maar deze plek overtrof onze meest boze dromen. Niet alleen waren de kamers smerig, ook was er geen water (argh!) en geen stroom. "Waar is de wc?" vroeg ik onnozel. Er werd op een braak liggend stukje terrein gewezen. Okay... En KOUD dat het was! De volgende ochtend gingen we om 6.30 (KOUD!) op pad voor het Base Camp bezoekje. Dat bleek 3,5 uur rijden op een 'weg' die niet alleen onverhard, maar ook de helft van de tijd onzichtbaar was. Dat het stikdonker was (met een prachtige sterrenhemel!) hielp natuurlijk niet. Regelmatig moesten we keren, uitwijken voor sneeuw- en ijsmassa's en een keer hield de auto er zelfs mee op. We durfden niet te vragen wat er nou mee was, terwijl we zenuwachtig zaten te rillen op de achterbank, en vijf minuten later startte hij gelukkig weer. We begrepen niet hoe onze gastheren de 'weg' konden vinden, maar uiteindelijk bereikten we tegen het ochtendgloren Base Camp (dat trouwens nog een kilometer of 80 van Everest af ligt). Heel bijzonder! (We hebben nog speciaal een foto voor Tom en Laurian gemaakt, die volgt nog...:)) De warme thee en de pannenkoeken in het locale tea house gingen er wel in, terwijl we onze voeten warmden aan het fornuis dat werd gestookt met schapenkeutels. Daar ontmoetten we nog wat gezellige andere backpackers (jaja) en onze gids vertelde sterke verhalen over toeristen met hoogteziekte. Wij hebben gelukkig praktisch geen last van hoogteziekte gehad, waarschijnlijk omdat we zo langzaamaan omhoog zijn gegaan. Het enige is dat we 's nachts soms een paar uur wakker liggen.
Terug naar de beschaving was een heel indrukwekkende tocht. Het was inmiddels natuurlijk licht, en wat een terrein! Inmens groot en wijds, prachtige bergen, vlakten, rivieren, ijs, yaks, vossen, roofvogels en dorpjes die pas echt afgelegen lagen.
Onze gids had bedacht dat we niet nog een nacht in het horror-hotel hoefden te blijven (hij zag hoe ongelukkig we waren), want 30 km verder lag een ander hotel dat, zo waarschuwde hij, dezelfde 'kwaliteit' bood als het horror-hotel, maar... ze hadden in ieder geval een 'hot spring'! Dus, nadat we ons eroverheen hadden gezet hoe smerig het badhuis was, en (denkend aan Debbie en Monique) de grootste bossen haar uit het water hadden gevist, konden we een heeeeeerlijk warm bad nemen. Mark schreeuwde het eerst uit, zo'n pijn deed het warme water aan zijn arme, koude voeten!
En vanochtend zijn we, snel omlaag (er zijn weer bomen!), op weg gegaan naar de grens met Nepal. We zitten nu in het grensstadje, dat tegen een berg aan gebouwd is. Er is 1 straat die de berg opslingert. Omdat vrachtwagens uit Nepal niet verder mogen rijden dan dit plaatsje, en Chinese vrachtwagens Nepal niet in mogen, staat de straat helemaal vol met vrachtwagens en wordt alle vracht van de ene truck in de andere geladen. Morgen nemen we afscheid van onze gids en chauffeur en worden we opgevangen (figuurlijk) door een Nepalese chauffeur die ons naar Kathmandu rijdt. Daar hebben we twee nachten geboekt in het Radisson! Hoera!
Omdat dit ons laatste verslag vanuit 'China' is, volgt nu een kleine bloemlezing van het 'Chinlish' dat we onderweg hebben aangetroffen:
IN HOTEL GUIDES:
- Accept the silver
- Assistent Manager of Big Hall
- Do laundry the building
- The engineering department turns on the duties the room
- The mulberry takes (GEEN IDEE wat dit betekent, iemand?!)
IN MENUS:
- Rotten
- Squid with strange taste
- Yaks meet vermicelli noodle
- It explodes the sausage
IN HET PARK:
- Refuses to climb tree
IN HOTELKAMER:
- Please be a good security buckle
We hebben ons best gedaan.
Kale Shoo,
Wytske
Na een paar heerlijke dagen in Lhasa (we hadden ons yak-thee debuut! Ik vond het lekker, het is een vettig soepje, Mark vond het vies) vertrokken we richting de Nepalese grens. Onderweg bezochten we natuurlijk de nodige kloosters en het moet gezegd: ze blijven indrukwekkend. De omgeving veranderde langzaam, werd steeds onherbergzamer, bruiner, tot we Mount Everest zagen liggen! Eigenlijk leek hij trouwens helemaal niet zo hoog, omdat we zelf natuurlijk al op zo'n 4000 meter hoogte zaten en omdat de bergen eromheen ook gigantisch zijn.
Onze gids stelde, op een dag dat we niet zo ver hoefde te rijden, voor om de rit van de volgende dag ook te doen. Dan konden we twee nachten op 1 plek blijven en bovendien hoefden we dan minder ver te rijden voor het bezoek aan Everest Base Camp. Prima natuurlijk. Voorzichtig formuleerde hij het nadeel van het alternatieve plan: een extra nacht op 'slechts' 80 km van Everest Base Camp en "hotel there is a little bit worse...". Wij waren niet bang want we dachten ervaren te zijn op het gebied van slechte hotels. Maar deze plek overtrof onze meest boze dromen. Niet alleen waren de kamers smerig, ook was er geen water (argh!) en geen stroom. "Waar is de wc?" vroeg ik onnozel. Er werd op een braak liggend stukje terrein gewezen. Okay... En KOUD dat het was! De volgende ochtend gingen we om 6.30 (KOUD!) op pad voor het Base Camp bezoekje. Dat bleek 3,5 uur rijden op een 'weg' die niet alleen onverhard, maar ook de helft van de tijd onzichtbaar was. Dat het stikdonker was (met een prachtige sterrenhemel!) hielp natuurlijk niet. Regelmatig moesten we keren, uitwijken voor sneeuw- en ijsmassa's en een keer hield de auto er zelfs mee op. We durfden niet te vragen wat er nou mee was, terwijl we zenuwachtig zaten te rillen op de achterbank, en vijf minuten later startte hij gelukkig weer. We begrepen niet hoe onze gastheren de 'weg' konden vinden, maar uiteindelijk bereikten we tegen het ochtendgloren Base Camp (dat trouwens nog een kilometer of 80 van Everest af ligt). Heel bijzonder! (We hebben nog speciaal een foto voor Tom en Laurian gemaakt, die volgt nog...:)) De warme thee en de pannenkoeken in het locale tea house gingen er wel in, terwijl we onze voeten warmden aan het fornuis dat werd gestookt met schapenkeutels. Daar ontmoetten we nog wat gezellige andere backpackers (jaja) en onze gids vertelde sterke verhalen over toeristen met hoogteziekte. Wij hebben gelukkig praktisch geen last van hoogteziekte gehad, waarschijnlijk omdat we zo langzaamaan omhoog zijn gegaan. Het enige is dat we 's nachts soms een paar uur wakker liggen.
Terug naar de beschaving was een heel indrukwekkende tocht. Het was inmiddels natuurlijk licht, en wat een terrein! Inmens groot en wijds, prachtige bergen, vlakten, rivieren, ijs, yaks, vossen, roofvogels en dorpjes die pas echt afgelegen lagen.
Onze gids had bedacht dat we niet nog een nacht in het horror-hotel hoefden te blijven (hij zag hoe ongelukkig we waren), want 30 km verder lag een ander hotel dat, zo waarschuwde hij, dezelfde 'kwaliteit' bood als het horror-hotel, maar... ze hadden in ieder geval een 'hot spring'! Dus, nadat we ons eroverheen hadden gezet hoe smerig het badhuis was, en (denkend aan Debbie en Monique) de grootste bossen haar uit het water hadden gevist, konden we een heeeeeerlijk warm bad nemen. Mark schreeuwde het eerst uit, zo'n pijn deed het warme water aan zijn arme, koude voeten!
En vanochtend zijn we, snel omlaag (er zijn weer bomen!), op weg gegaan naar de grens met Nepal. We zitten nu in het grensstadje, dat tegen een berg aan gebouwd is. Er is 1 straat die de berg opslingert. Omdat vrachtwagens uit Nepal niet verder mogen rijden dan dit plaatsje, en Chinese vrachtwagens Nepal niet in mogen, staat de straat helemaal vol met vrachtwagens en wordt alle vracht van de ene truck in de andere geladen. Morgen nemen we afscheid van onze gids en chauffeur en worden we opgevangen (figuurlijk) door een Nepalese chauffeur die ons naar Kathmandu rijdt. Daar hebben we twee nachten geboekt in het Radisson! Hoera!
Omdat dit ons laatste verslag vanuit 'China' is, volgt nu een kleine bloemlezing van het 'Chinlish' dat we onderweg hebben aangetroffen:
IN HOTEL GUIDES:
- Accept the silver
- Assistent Manager of Big Hall
- Do laundry the building
- The engineering department turns on the duties the room
- The mulberry takes (GEEN IDEE wat dit betekent, iemand?!)
IN MENUS:
- Rotten
- Squid with strange taste
- Yaks meet vermicelli noodle
- It explodes the sausage
IN HET PARK:
- Refuses to climb tree
IN HOTELKAMER:
- Please be a good security buckle
We hebben ons best gedaan.
Kale Shoo,
Wytske
-
22 November 2009 - 09:17
Pieter:
Klinkt allemaal heeeeeeeel goed!
Heb nog een paar ware Chinglish classics. Maar ik weet niet hoe ik attachments naar jullie pagina kan sturen.
-
22 November 2009 - 10:02
Mama:
Gatverdamme, wat smerig allemaal.Hoe overleef jij dit allemaal Wytske? Je klinkt nog steeds opgewekt. -
22 November 2009 - 13:17
Tomv Twitttterrr:
mooie verhale wederom.
twee nieuwe volgerts op twitter: @nepalTV (how cool) en @fdboer (feico de boer - ook cool).
magikookeenspecialevermeldingvraagteken@me.somethingwith.com heeft zich weer afgemeld want hij kreeg er geen. -
22 November 2009 - 13:23
Sanne:
Hoi hoi, heerlijk verhaal weer! Ik dacht dat Mark een mannetje had dat hij kon bellen als het allemaal al te zeer tegenzat qua hygiene en comfort ? ;-) Het Chinlish is legendarisch: ik snap (bijna) niks op de lijst. Hang in there!
x Sanne
PS: "Braaksel" is idd mijn echtgenoot. Tja. -
22 November 2009 - 13:40
Vincent En Yan:
Van de prof ;-) :
* "accept the silver" - cashier
* "assistent manager of big hall" - manager on duty (in lobby)
* "the mulberry take" - (ligt op de grond met tranen van het lachen...) SAUNA!!!! ( - phonetisch - Sau (sort of berry) + Na (to take)
De ambulance was net niet nodig om Yan weer een beetje bij kennis te krijgen.... hahahaha!! -
22 November 2009 - 19:48
Debbie:
Ik vind het fantastisch voor jullie maar ik ben echt NIET jaloers. Gewoon echt niet. Niet alleen vies, maar ook koud! Het is too much. :-)
Ik geniet wel van jullie verslagen, hou vol! En die sauna is fantastisch, ik begrijp ineens meer van Chinees.
Take care! xx -
23 November 2009 - 03:19
Karin:
Jaaaaa!! Daar met die schapenkeutels in de kachel hebben wij dus geslapen; zonder licht, electriciteit, wc, min 70, hoogteziekteenlichtelongontsteking, en de misselijkmakende geur van yakthee overal en altijd... snap eigenlijk ook zelf niet meer waarom ik het toch leuk vind dat we dat gedaan hebben...;-) Maar ik vond de omgeving ook zo mooi!! Ben heel benieuwd hoe Nepal zal zijn! Have fun!
x,karin -
23 November 2009 - 08:02
Wytske:
Hahaha, SAUNA! Nou zeg, je moet er maar opkomen! Thanks Yan, ik hoop dat je bijgekomen bent... :D
Hoe vies en koud ook, ik ben inderdaad nog steeds blij hoor! Die plek met die schapenkeutels is gewoon op alle manieren COOL... Waarom weet ik ook niet precies, zoals Karin al zegt. :) -
23 November 2009 - 22:04
Hedwig:
Hahaha, sauna, hoe verzinnen ze het........ Loved;
the yaks meet vermicelli noodles........
Zag het al helemaal voor me.
Enchantee, I am Yak,
Hi nice to meet you; I am vermicelli, noodle.......
En....... wat exploded the sausage??
Hoef geen fun te wensen, dat spat er wel vanaf, hoop dat je veeeeel natte lappe mee hebt :-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
