Busje komt zo

Gisteren een prachtig tempelcomplex met drietal ietwat schuine pagoda's bezocht. Erg pitoresque. We kwamen er wel achter dat het Buddhisme een geloof van veel trappen is, want we bleven de berg opklimmen omdat er iedere keer weer een andere tempel lonkte. Maar na 1,5 dag in Dali was het toch echt tijd om te gaan. Of het kwam door nog een avond eten bij de fake KFC of doordat er 's avonds echt niks te doen was in de stad laten we in het midden.
Vanochtend vroegen we in ons beste Chinees of de bus naar Lijiang van het Noord Station ging. Ja, dat was zo en we konden met bus 9 naar het Noord Station. We hadden eigenlijk onze zinnen gezet op een taxi maar plots was daar een kordate vrouw die ons in luid Chinees ging vertellen wat we dan al niet moesten doen. Zij ging het regelen. Ze goochelde met twee mobieltjes en belde allerlei mensen. Plots moesten we mee een taxi in met die vrouw. Geen idee of we nu 4 uur met die vrouw in een taxi gingen zitten, maar we keken het even aan.
Ze koeterwaalde er lustig op los en na 5 minuten moesten wij er langs een weg bij een verlaten benzinestation uit. Bus kwam er aan zei ze de vrouw die ook uitstapte.
Er kwam inderdaad een bus naar Lijiang (we zorgen ervoor dat we altijd de Chinese tekens van onze bestemming weten), maar we mochten er niet in. Inmiddels was er een jongen bij gekomen om te helpen omdat hij zo goed Engels sprak (YES en HELLO). De tweede bus werd dan toch die van ons. We moesten 2 x 45 RMB betalen (dat had die vrouw ons ook al een paar keer gezegd, maar toen waren we niet van plan om haar zo maar dat geld te geven) aan een andere vrouw (die dat vervolgens met de eerste ging verdelen) en toen gingen we op weg.
De bus was klein, behoorlijk vol met Chinezen en troep en van het type 'kapotte vering'. Her en der pikten we nog enkele mensen op totdat het gangpad vol lag met grote balen met iets zachts, dubieuze dozen met groente, allerlei onhandige tassen en andere zooi (zoals een enorme velg). Mensen lagen kriskas door de bus te slapen of voor zich uit te staren, want niemand leest (nu is lezen in een bus die zo hobbelt ook wel een prestatie die alleen Mark kan leveren, WM). De bus hobbelde en slingerde zich 4 uur lang door de bergen, speelde 'chicken' met divers tegemoetkomend verkeer en toen waren we eindelijk in Lijiang. Daar werden we opgewacht door een mannetje dat kennelijk door de vrouw uit Dali gesommeerd was ons uit die bus te halen en te brengen naar een hotel. We riepen: 'Nee, willen we niet en tot ziens!' Want, we hadden al een hotel. Dag, mannetje!
En bij aankomst aldaar was het echt een leuk hotelletje middenin de Hutong van Lijiang. En nu zitten we, op ons balkonnetje, uit te kijken over de oude stad en de typische Chinese daken terwijl ik een WiFi laptop te leen heb gekregen om dit verhaaltje te typen. We blijven hier 4 nachten en gaan de oude stad verkennen en waarschijnlijk een hike doen in de Tiger Leaping Gorge.

We zijn erg blij met alle volgers (we hebben zelfs een volger per e-mail met de naam 'braaksel'?!), vooral op Twitter omdat Tom ons toch laat zien dat hij niet de enige is die 'Twittert'.
Morgen, rond 9:30 NL tijd is mijn item weer op de radio! Surf naar www.kxradio.nl, klik op 'listen'.

Tot zover, Uw Man in Lijiang.